Świat

Wpis ów nie traktuje bynajmniej o Lionelu M. z Barcelony. *** Angielskie „mess” to bałagan, chaos, „messy” - zabałaganiony, chaotyczny, a „messiness” to rzeczownik od tego przymiotnika, czyli… zabałaganienie, nieuporządkowanie, chaotyczność.

Wyobraź sobie, że przenosisz się w przyszłość o 40 lat i odwiedzasz któreś z większych miast naszego kraju. Jakie niespodzianki cię czekają? Dokończone obwodnice? Nowoczesne apartamentowce w podziemiach starych fabryk? Wirtualne szkoły? Budynki ZUS zamienione w muzea (i chmary żebrzących o chleb emerytów)? Autobusy na wodę? Jakkolwiek intrygująco by to nie brzmiało, mam ciekawsze pytanie: Czy w roku 2050, poza kilkoma staruszkami, będzie ktoś jeszcze chodził do kościoła?

Wszyscy wiemy, że od dobrych kilku pokoleń w Europie Zachodniej dokonuje się proces laicyzacji. Budynki kościelne przerabiane są na muzea i puby. Kolejne rządy wprowadzają małżeństwa osób tej samej płci. Zdarzają się przypadki dyskryminowania praktykujących chrześcijan w przestrzeni publicznej. Ale i tak mam wrażenie, że skala tego zjawiska nie dociera do nas w pełni.

Jak będzie wyglądała religijna mapa świata za 30-35 lat? Czy chrześcijaństwo przestanie wkrótce być religią większości Europejczyków? Jakie zmiany nastąpią w ciągu najbliższego półwiecza w światopoglądowym klimacie w naszym kraju?

Emocje społeczeństwa rozbudzają krzykliwe spoty telewizyjne obwieszczające wybuch nowego konfliktu. Zwykle po kilku tygodniach częstotliwość, z jaką media relacjonują rozwój wydarzeń, znacznie spada. Tymczasem konflikt przechodzi w swoją mniej atrakcyjną medialnie, ale za to kluczową strategicznie fazę. Nie inaczej w przypadku wojny na Ukrainie i w Syrii/Iraku.

Gdyby nas kusiło patrzeć z góry na to, co robi ISIS, pamiętajmy o tym, czego my, jako chrześcijanie, dopuściliśmy się w przeszłości, w czasie krucjat, za rządów inkwizycji, w okresie niewolnictwa i rasizmu w USA... Kto popełnił ową mądrość? Prezydent Barack Obama, przemawiając na tzw. National Prayer Breakfast, 5 lutego 2015.

Spotkałem niedawno mojego kolegę ze szkoły średniej. Nie widzieliśmy się jakieś 8 -9 lat. Pierwsze co powiedział to: ,,Witaj przyjacielu”. Ucieszyłem się na jego widok i na to spotkanie. Pogadaliśmy trochę, powspominaliśmy, a potem każdy poszedł w swoją stronę.

Tracę wiarę w sens sportu. Precyzuję: Nie chodzi mi o sport amatorski. Uprawianie sportu dla własnej korzyści i przyjemności jest sprawą piękną. Sam żałuję, że nie mam więcej determinacji, by się temu zajęciu - choćby w najprostszej postaci - częściej oddawać. Chodzi mi o świat sportu profesjonalnego.

Państwo Islamskie sieje spustoszenie w Iraku i Syrii, a jego ambicje sięgają znacznie dalej. Niektórzy światowi przywódcy przyznają nawet, że jest ono jednym z największych stojących przed nimi zagrożeń. Jak jednak Państwo Islamskie wpasowuje się w całościowy obraz prześladowań chrześcijan na świecie?

Chrześcijanie bardzo różnie odnoszą się do świata. Niektórzy panicznie się boją, dla nich świat jest zły i zdemonizowany, więc trzeba się trzymać od niego jak najdalej.