Sport

Nie lubię piłki nożnej. Tak. Jestem mężczyzną i nie rozumiem co to jest spalony, tak samo jak nie rozumiem zbiorowej histerii związanej z mistrzostwami piłkarskimi. Jeśli jeszcze nie wyłączyłeś komputera, to zapraszam do dalszej lektury.

Nie wszyscy w naszym kraju lubią piłkę nożną. To pewne. Część z nas nie widzi przyjemności w śledzeniu przez 90 minut zmagań dwóch drużyn po jedenastu spoconych facetów każda. Za siebie powiem, że dość letni ze mnie kibic. Wyobraźmy sobie teraz, że polska drużyna narodowa wygrywa mecz finałowy Mistrzostw Europy albo Świata.

Jak chcesz się zestarzeć? Przewrotnie zadaję to pytanie, bo za oknem powoli budzi się wiosna, świat zaczyna odradzać się po zimowym maraźmie i jedyne o czym chcemy myśleć to świeżość, lekkość i słońce. Tymczasem starość, czy też jesień życia, jak niektórzy wolą nazywać ten etap, nieodłącznie wpisana jest w cykl istnienia.

Tracę wiarę w sens sportu. Precyzuję: Nie chodzi mi o sport amatorski. Uprawianie sportu dla własnej korzyści i przyjemności jest sprawą piękną. Sam żałuję, że nie mam więcej determinacji, by się temu zajęciu - choćby w najprostszej postaci - częściej oddawać. Chodzi mi o świat sportu profesjonalnego.