Problemy osobiste

Walentynki, święto zakochanych. Czy naprawdę jest co świętować? Czy zakochanie jest aż taką wartością? Romantyczna miłość to genialny pomysł marketingowców na zbijanie kasy czy jednak jedyny klucz do „żyli długo i szczęśliwie”?

"Rozmowy w koloratce" to nowa seria na kanale NWCM. Tym razem zaprosiliśmy 3 gości z różnych denominacji i zadajemy im pytania, na które wiele ludzi nie wie co myśleć :) W dzisiejszym odcinku: Kim jest Chrześcijanin? https://www.youtube.com/watch?v=jU32OlX5qZk

Garść chrześcijańskiej satyry w przystępnej formie poradnika. Sprawdź koniecznie nową serię filmów na naszym vlogu:

Właśnie wypuściliśmy ostatni film na naszym vlogu. Cała seria traktuje o coraz bardziej powszechnym problemie pornografii. Poniżej linki do wszystkich filmów.

W końcu przyszedł w życiu Łucji moment na pytania, na które niekoniecznie chciałam już odpowiadać. Zasypiamy, a raczej próbujemy, już dwa razy się pokłóciłyśmy, już raz wychodziłam się uspokoić. - Mamo… - słodziutki głosik i małe łapki głaszczące po twarzy - Mamoo… Jesteś taka śliczna i kocham Cię. - Też Cię bardzo kocham. Możemy już spać? - nie mam już ochoty ani na głosik ani na łapki, nie chcę, żeby mnie dotykać po twarzy. Chcę, żeby zasnęła po tych 1.5 godziny i sama iść spać - Mamooo… Mamusiu… Zawsze będziesz żyła?

Ksiądz wdaje się w romans. Para prowadząca w kościele spotkania małżeńskie rozwodzi się. Uwielbiany przywódca duchowy odchodzi ze służby, mówiąc, że ma wątpliwości, czy jeszcze wierzy. Córka pastora zachodzi w ciążę nie mając osiemnastu lat. Wszyscy znamy takie historie. Często dotykały nas osobiście - może to Twój wielki wzór i ideał zaliczył taki upadek, a może to Ty sam przechodziłeś przez tak silny kryzys wiary, że wycofałeś się ze służby.

Czytałam niedawno piękną książkę “Noc Ognia” autorstwa  Erika-Emmanuela Schmitta, którego znać możecie z “Oskara i Pani Róży” czy “Dziecka Noego”. To bardzo osobista opowieść o podróży na pustynię, w trakcie której bohater przeżywa spotkanie z Bogiem.

Wsiadam do samochodu po stronie kierowcy i upewniam się gdzie jest pedał gazu, a gdzie hamulec - zawsze mi się to myli… Odpalam silnik. Kiedy ruszam w miasto, staram się jechać pewnie, nie za szybko, ale noga na gazie robi się jakoś dziwnie ciężka i nie mogę zwolnić. To nawet dobrze, bo przecież się śpieszę, mam cel. Jaki to był cel? Gdzieś miałam dojechać, tylko gdzie? Dookoła robi się więcej innych pojazdów, ja jadę coraz szybciej i właśnie uświadamiam sobie, że przecież nie mam prawa jazdy. Ta myśl paraliżuje mnie zupełnie i teraz już naprawdę nie mogę ściągnąć nogi z gazu. Wiem, że zaraz w coś wjadę i na wszelki wypadek, wybierając mniejsze zło, gwałtownie zjeżdżam z drogi, katapultując się na bok. Samochód koziołkuje. Świat się na chwilę dla mnie zatrzymuje… Uff, żyję. Oddycham.

W dodatku jesienią pojawił się znów cień dawnej niedoli. Pewnego dnia Sam, wchodząc do pracowni zastał Froda dziwnie zmienionego. Był blady jego oczy zdawały się być zapatrzone w jakiś odległy widok. -Co się stało panie Frodo? - spytał Sam. - Jestem ranny - odparł Frodo. - Rana nigdy nie zagoi się naprawdę. Ale wstał, można było się łudzić, że słabość przeminęła, bo następnego dnia zachowywał się zupełnie normalnie. Dopiero później Sam uświadomił sobie, że zdarzyło się to dnia szóstego października, w drugą rocznicę owego dnia pod Wichrowym Czubem, gdy po raz pierwszy ogarnęły ich Ciemności.

Prosty tytuł, proste pytanie, prosty temat. Czy zgodnie z chrześcijańskim światopoglądem troska o sprawy narodu jest naszą powinnością? Czy chrześcijanin powinien być patriotą?