Każdy z nas musi zmierzyć się z najbardziej podstawowymi, egzystencjalnymi pytaniami o sens świata i swojego życia. Odpowiedzi na te pytania mają daleko idące, poważne konsekwencje w tym, w jaki sposób człowiek żyje i jakie cele przed sobą wyznacza. Istnieje bardzo szeroka gama odpowiedzi, zatem i cele, jakie człowiek sobie wyznacza, są bardzo zróżnicowane.

Mogą to być m.in. hedonistyczne dążenie do osiągnięcia różnorakich rozkoszy, szczęście rodzinne, kariera zawodowa, kariera naukowa, rozwój intelektualny, służba innym czy życie religijne. Nawet osoba, która – wydawać by się mogło – przeżywa swoje życie całkowicie bezrefleksyjnie, podejmuje decyzje na podstawie o pierwotne, nieuświadomione wybory i dąży do jakichś celów. Zasadniczo całe ludzkie życie jest więc realizacją pewnej strategii czy też modelu życia, skoncentrowanego na osiągnięciu wybranych rezultatów.

I tak docieramy do konkluzji, że wybór odpowiedzi na pytania egzystencjalne jest najistotniejszym wyborem, jakiego człowiek dokonuje w trakcie swojego życia. Jest to wybór ważki, brzemienny w skutkach. Popełnienie błędu w tym wyborze, niesie ze sobą katastrofalne skutki. Co bowiem w sytuacji, gdy człowiek zorientuje się, że całe życie gonił za wiatrem? Gdy w chwili zastanowienia będzie chciał cofnąć się w czasie, dokonać odmiennego wyboru, zdając sobie sprawę ze swojej lekkomyślności? Gdy wszystkie osiągnięcia okażą się bezwartościowe w obliczu przyjęcia szerszej perspektywy? Wybór odpowiedzi na pytanie egzystencjalne to również swego rodzaju wybór przymusowy, od którego nie ma ucieczki. Brak wyboru niesie ze sobą konkretne, praktyczne konsekwencje w sposobie życia, więc również jest wyborem. Nie ma możliwości zawieszenia decyzji – to, w jaki sposób żyjemy, jest decyzją, przed którą stajemy każdego dnia.

Wybór ten być może najwyraźniej zarysowuje się w odpowiedzi na pytanie o Boga. Ci, którzy decydują się uwierzyć w istnienie Absolutu, stawiają wszystko na jedną kartę i dedykują temu przekonaniu całe swoje życie. Ci, którzy wątpią w słuszność takiego postępowania, uważają, że jest to zmarnowane życie, bo może okazać się, że nagroda, jakiej oczekują ludzie religijni, nie istnieje. Ci jednak, którzy pozostają sceptyczni, również grają va banque. Cóż bowiem im pomoże wykalkulowana racjonalność, jeśli okaże się, że jednak się mylili i czeka ich wieczne potępienie? Sceptycyzm względem religii też jest bowiem stanowiskiem, jest już odpowiedzią na postawione wyżej pytanie. Sceptyk, mówiąc: “Nie uzyskamy nigdy ostatecznej odpowiedzi na pytanie, czy Bóg istnieje” zakłada, że Bóg ten nie istnieje i ludzie nigdy nie staną przed Jego Sądem. Cóż, jest to przekonanie, w które wielu wierzy. Jednak niewielu z nich ma świadomość, że dokonują oni wyboru odpowiedzi na pytanie na samym początku rozważań, zanim w ogóle rozważyli możliwe rozstrzygnięcia.

Zbadanie racji, sugerujących istnienie Boga bądź przeczących temu, staje się więc – niezależnie od odpowiedzi – najistotniejszym zadaniem, z jakim przyszło się człowiekowi mierzyć. Wiara religijna u swoich początków nie bierze się bowiem z powietrza, nie jest bezsensowna, nie opiera się na bezpodstawnych założeniach, tylko konkretnych racjach, które za nią przemawiają. To poznanie owych racji sprawia, że człowiek decyduje się, na przyjęcie życia religijnego. Być może dobrym przykładem będzie tu życie uczniów Jezusa – Apostołów. Po śmierci swojego Nauczyciela zaczęli oni głosić, że Jezus zmartwychwstał i się im objawił. Byli oni tak pewni swoich przekonań, że nie wahali się zwiastować nauki, która w całym ówczesnym świecie jawiła się jako szczyt absurdu i za którą wielu z nich, najprawdopodobniej wszystkim, przyszło zapłacić życiem. Gdyby nie byli ponad wszelką wątpliwość przekonani o słuszności głoszonej przez siebie drogi życia, trudno wyobrazić sobie, w jaki sposób chrześcijaństwo miałoby przetrwać choćby kilka lat. Warto więc może zastanowić się, co było przyczyną takiej niezłomnej wiary. Ponieważ każdego mijającego dnia my również stajemy przed różnymi możliwościami i dokonujemy jakiegoś wyboru.

Pytanie tylko, czy jest to wybór właściwy.