Lucyna Bujok

Pojawienie się dziecka diametralnie i na zawsze zmienia dotychczasowy świat małżonków. Jest to niekończąca się przygoda pełna zwrotów akcji, punktów kulminacyjnych, wypełniona po brzegi całym spektrum emocji, wpływająca na wszystkie myśli, decyzje, determinująca każdy dzień.

Kłamię, gdy chcę uniknąć kary. Nabroiłam i wymykam się konsekwencjom. Manipuluję faktami dla swych cnych i niecnych celów. Czasem tylko w ten sposób mogę coś ugrać, wygrać czy pomyślnie sprawować pieczę nad swymi ściśle tajnymi interesami. Zdarza się, że skłamię, gdy chcę uratować kogoś innego przed karą i w tej nieudolnej formie mu dopomóc. Wystawiam na próbę swoją odpowiedzialność.

Jakiś czas temu natrafiłam na słowa z Listu Jakuba: „Moi przyjaciele, cieszcie się, gdy spotykają was rozmaite trudności! Każda próba waszej wiary sprawia bowiem, że stajecie się bardziej wytrwali. Gdy zaś wasza wytrwałość będzie w pełni ukształtowana, wy sami będziecie dojrzali, w pełni rozwinięci i pozbawieni wszelkich wad.” (List Jakuba 1:2-4). Słowa znane, czytane, niby nic nowego, a jednak wyjątkowo zafrapowała mnie ich treść.

Przy okazji niedawnych wyborów prezydenckich po raz kolejny w mediach wypłynął temat posyłania do szkoły sześciolatków. Bitwa na „za” i „przeciw” (szczególnie podczas różnego rodzaju kampanii wyborczych) nie jest nam obca, jednak jeśli temat ten jest nam daleki, nie dotyczy nas osobiście, nie zajmujemy nim naszych myśli. A może warto czasem pomyśleć o kondycji dzisiejszej szkoły? W końcu to miejsce, w którym kształtuje się ogromna część życia młodych obywateli naszego kraju.

Kłótnie, konflikty, sprzeczki to nieodłączne i naturalne części naszego życia, relacji, związków. Nie trzeba się ich bać na wyrost, nie można wciąż ich unikać, ale też nie należy ich bez istotnego powodu prowokować:)

Przyszedł ciepły czas truskawkowo-rabarbarowych ciast popijanych kawą w popołudniowym słońcu na tarasie i wieczornego przesiąkania dymem przy grillu. Wyszliśmy z domów radośnie witając jasne dni, świętujemy coroczne narodziny nieziemsko barwnego ciepła, bujnych zapachów, świat stał się przyjaźniejszy i przejrzystszy. Cieszymy się tym zazwyczaj w towarzystwie, aura sprzyja spotkaniom z ludźmi. Spotkaniom z drugim człowiekiem.

Lustereczko, powiedz przecie Wiemy już,  że każdy z nas reprezentuje określony styl przywiązania, którego nauczył się w dzieciństwie, a styl ten wpływa na wiele znaczących dziedzin naszego życia, od postrzegania siebie po budowanie związków z innymi. Co zatem możemy zrobić z tą wiedzą?

Przede wszystkim to dobre pytanie. Bycie w związku, w dobrym, udanym związku to naprawdę wielka sprawa, która w dzisiejszym okaleczonym świecie tylko zyskuje na wartości. Ale  już na początku uprzedzę, że jeszcze teraz nie podam odpowiedzi na to pytanie. Póki co chcę tylko przyjrzeć się samemu zawiązywaniu się więzi między ludźmi.

Każdy dom ma swój rytm, tempo, atmosferę. Jako budynek chłonie różnorodne nastroje swoich domowników, mieszankę osobowości i temperamentów, dynamikę relacji, błogie symbiozy i groźne konflikty. Dom żyje. Nieraz jego sercem jest stół. Tak, z doświadczenia i obserwacji subiektywnie wnioskuję, że stół to serce domu.

Troje w jednym Jestem trzyipółletnią żoną i dwudziestomiesięczną mamą. Jeszcze przed ślubem zastanawiałam się, jaki będzie nasz dom, jak będziemy spędzać popołudnia, jak urządzimy sypialnię, co będę piekła, kiedy przyjdą goście, czym będą bawić się nasze dzieci - pomysłom i marzeniom nie było końca!